Life Journey

I survived!

ang sarap isigaw! ang sarap sabihin. ang sarap ulit ulitin sabihin na MAGALING NA AKO!

sa mga hindi nakakaalam, sa mga walang idea, sa mga may idea pero hindi sure, sa mga nasabihan ko na at sa mga nasabihan ng mga taong sinabihan ko.. I AM A BREAST CA SURVIVOR. I am proud to say, i am cancer free, alive and happy.

sa mga gustong malaman kung ano pinagdaanan ko, let me take you guys back to August 2017, panahon na babalik kami ng Pinas ng pamilya ko. yes, i felt something already but, i prayed fervently to God to let me just go back home and have a happy moment with my friends and family at pagbalik ng NY saka ako papacheckup.

sadly, suspicion turned reality. started with all the tests Nov 2017... diagnosed Dec 22, 2017. literal na lumipad ang kaluluwa ko away from my body pagkasabi sa akin ng doctor na, you have breast cancer. to my mind, end of the line ko na.. this is it.. tell them your last wish because you're dying.

sa mga nakaschedule to have a meetup with me from Dec 2017 up until this day.. i am so sorry for hibernating.. I LITERALLY DIED FOR A GOOD 2 MONTHS. 😢 maybe if you've seen pictures of the whole Catedrilla-Gelle-Tabanera family, hindi halatang may pinagdadaanan kaming pamilya pero bakit hindi nakikipagmeet si Hooris. it was my decision not to tell people and to just focus on my healing. desisyon ko din na maghibernate. lumayo sa mundo. lumayo sa lahat.

from Jan 16, 2018 - May 31, 2018 ang gamutan ko. ang regimen ko is A.C.T.

from jan 16 - March 15 i had infusion of the AC, every 2 wks, 4x within 2 months. this is the medicine that takes ALL the hair out. the AC cleans the entire body of cancer cells that may have escaped through the lymph nodes.

after that, i took the last medicine, Taxol. This is for 12x, 12 weeks. taxol's job is to direct hit the tumor.

if anyone wants to know if i took a leave of absence or disability from work, HINDI PO. dahil sa line of work ko as special ed assistant teacher, my workmates and our students keep me sane. kung natatanong nyo din kung nasaan ang mga anak ko sa whole journey na ito.. they knew from day 1.. kahit nga ng hindi pa diagnosed. i want them to know kung anong magiging changes sa akin and that i will be fighting FOR THEM.

fortunately, my body responded well to chemo. after my 5th round (out of the 16 rounds), the doctors couldn't feel the lump anymore. but, i needed to finish the entire regimen of 16 rounds. and speaking of fortunate events, hindi naman ako yung nagsusuka from it. walang major side effects. it's just on the 4th day after every round, tulog lang ako ng tulog. but, after awhile, nakaka-laundry pa din kami outside.. nakakabuhat ng mga pinamiling bed frames sa ikea.

after my chemo (May 31, 2018) i did my scan (mammo and ultrasound) June 5, wala na sila makita! kinailangan pa nila gawin ang ultrasound 2x kasi hindi na nila mahanap. my breast lump's size was 4cm just so you guys know. it's pretty BIG.

kaya din ako umuwi sa pilipinas MAG-ISA ng june 2018 dahil i needed spiritual support. kaya naman lumibot kami ni ate grace, kalel, kara, manang des sa manaoag, padre pio, santa clara.

pagbalik ko ng july 5 sa NY, just had to finish up mga kailangan gawin dahil ang surgery ko was july 9. the surgery i had was bi-lateral mastectomy with deep flap. meaning, they took out both my breasts, and got fat tissues from my abdomen and did reconstruction of my breasts. para akong may c-section cut pero longer, 42cm. from east to west. inabot din ako ng 9hrs sa OR, from 8:15am-5pm.

sa mga nakakakita ng posts ko from fb na nag-manhattan ferry ride kami, sinamahan ko si babygirl sa panic! at the disco concert... yes, po 2 wks out of surgery po ako nyan.. tinitiis ko na lang po ang discomfort and pain. kaya pa naman konti e.. i just had to be with family and make them happy.

right now, i am home, recuperating, recovering and healing well. buti nalang vacation pa ako talaga from work and will be going back Sept 3. nakakalakad-lakad na ko a bit faster, pero hindi pa nakaka-bend fully.

sa mga hindi ko nasabihan, sa mga pinagtaguan, sa mga nadeadma, sana lawakan nyo ang pang-unawa ninyo sa akin dahil ako ay namatay at muling nabuhay lang.

matagal ko ito pinag-isipan kung ilalabas ko pa ba ang kwento kong ito o hindi na lang --kaya lang, gusto ko sana maka-support din sa ibang kababaihan na napagdaanan o pinagdadaanan o malamang pagdadaanan palang nya ito. sa tutoo lang, i was UPSET sa buong pangyayari na ito. galit ako pag pumupunta sa hospital. galit ako during my chemo treatments. wala akong kinakausap. wala akong pinakikinggan. until one day, hinarap ko na si Lord. kinausap at sinabi ko sa kanya lahat! i asked for a sign, kung gagaling pa ba ako, pls show me a sign... maulan nun e, nakatago mga kalapati. pero i asked na magpalipad sya ng kalapati sa harap ko. syempre yung absurd na sign diba para sure kang sign sya. sumobra na nga ako sa pagkademanding hanggang sa konting kalayuan.. kahit umuulan, may isang pigeon, white sya, nakaspread ang wings, naglalanding sa beam ng 7 train. dun ko naramdaman, God is with me. hindi nya ko pababayaan. kaya naman, lumaban na din ako ng todo!

at alam ninyo, yung support ng family, walang kapantay. at dahil dyan, lubos ako nagpapasalamat sa mga magulang ko, kay mommy at daddy dahil they walked with me through this whole journey. hindi nila ako binitawan kahit ng mga panahong 'AYAWAN NA.'

sa mga kapatid ko, ate Grace, Cyril, Gerard for all their support --- emotional, spiritual, financial. sa bawat request ko sa kanila, kahit imposible nagiging posible.

kay Oliver, sa mga anak ko Mika at Kyle, thank you sa unconditional love.. sa pag-aalaga, sa pag-aalala, sa pagsabi sa akin na i don't need to cover my head kahit wala ng buhok sa ulo, kilay, pilikmata and all over my body. sila pa nagsasabi that i look beautiful, no matter what. lalong lalo sa nurse kong si Oliver. SALAMAT, SALAMAT. I LOVE YOU.

sa isang kaibigan na nakaka-alam ng lahat ng ito, salamat din sa pagpapaalala sa akin na kaya ko ito. sa pamilya ni oliver na nagdasal para sa akin, salamat.

iilan lang talaga ang nakaka-alam.. but, i opted to come out dahil baka makatulong ako sa iba. God is good. palaging iisipin, kapitan, TRUST AND HOPE IN GOD.

co-workers gave this to me : laban lang, ms. pacquiao!

hospital: Mt. Sinai (Dubin center)
doctors : Dr. Charles Shapiro (onco)
Dr. Hank Schmidt (Surgeon)
Dr. Philip Torina (Plastic Surgeon)
diagnosis : 4cm, no lymph nodes (stage 2)
pathological staging 0 (zero)
genetics testing : NEGATIVE